دعای شب چهارم ماه محرم که هر دعایی و براورده میکنه

در روز چهارم دهه محرم از سال ۶۱هجری قمری بود که ابن زیاد با توجه به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود، در مسجد کوفه خطبه خواند ومردم را به کشتن امام حسین (ع) تحریص کرد.

به دنبال آن ۱۳ هزار نفر در قالب ۴ گروه به سپاه عمربن سعد پیوستند که این پیوستگی تا خود روز عاشورا ادامه داشت. این ۴ گروه عبارت بودند از:

۱. شمر بن ذی الجوشن با چهار هزار نفر؛

۲. یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر؛

۳. حصین بن نمیر با چهار هزار نفر؛

۴. مضایر بن رهینه مازنی با سه هزار نفر؛

در روز چهار محرم هنوز آفتاب برنخاسته بود که کنانه بن ‌عتیق به کاروان امام حسین (ع) ملحق شد.

کنانه بن عتیق پیرمردی از شهدای کربلاست که در حمله نخست به ‌شهادت رسید و از عابدان و قاریان آن شهر بود و در ایامی که سیدالشهدا (ع) به کربلا ‌رسید، خود را به آن حضرت رساند.

کنانه یکی از اصحاب امام علی (ع) بود که در رکاب آن ‌حضرت یک پای خود را از دست داده بود.‌

همچنین در این روز عبیدالله ‌بن زیاد مردم را در مسجد کوفه گردآورد و خود به منبر رفت و گفت: ای

مردم! شما آل ابی ‌سفیان را آزمودید و آنها را چنان که می‌خواستید یافتید، یزید را می‌شناسید که دارا سیره ‌و طریقه‌ای نیکو است و به زیردستان احسان می‌کند و عطایای او بجاست. پدرش نیز ‌چنین بود و اینک یزید دستور داده است که بهره شما را از عطایا بیشتر کنم و پولی نزد ‌من فرستاده است که در میان شما قسمت نموده و شما را به جنگ با دشمنش حسین ‌بفرستم! این سخن را به گوش جان بشنوید و اطاعت کنید.‌سپس از منبر به زیر آمد و برای مردم شام نیز عطایایی مقرر کرد و دستور داد تا در تمام ‌ شهر ندا کنند که مردم برای حرکت آماده باشند و خود و همراهانش به سوی نخیله ‌حرکت کرد و  حصین بن نمیر، حجاربن ابجر، شبث بن ربعی و شمر بن ذی‌الجوشن را به کربلا ‌گسیل کرد. عمربن سعد را در جنگ با حسین کمک کنند.

پس از اعزام عمربن سعد به ‌کربلا، شمربن ذی‌الجوشن اولین فردی بود که با چهار هزار نفر سپاهی آزموده برای جنگ ‌با امام حسین (ع) اعلام آمادگی کرد و بعد یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر، حصین بن ‌نصیر با چهارهزار نفر، مضایربن وهینه با سه هزار نفر و نصربن حرثه با دو هزار نفر

‌که جمعاً بیست‌هزار نفر می‌شدند به سوی کربلا رفتند.

مرثیه دو طفلان حضرت زینب (س)

عبدالله بن جعفر نامه ای برای امام (علیه السلام) فرستاد و همراه دو فرزندش عون و محمد خدمت امام حسین (علیه السلام) فرستاد و … . پس از مدتی عبدالله خودش خدمت ابی عبدالله (ع) رسید و … و فرزنداش را سفارش نمود تا در خدمت امام باشند و در رکابش جانبازی کنند .

بچه ها خدمت مادر رسیدند و به مادر سلام کردند و روی پا ایستادند و …

حضرت زینب (س) از اعزام فرزندانش توسط عبدالله بسیار خوشحال شد …

کربلا شرح بلای زینبه                 کربلا خاک بلای زینبه

کربلا با این همه ابهتش              جای دفن بچه های زینبه

روز عاشورا شده و بچه ها آمدند و از مادر اجازه گرفتند .

مادر ! اجازه بده ما جان خویش را فدای دایی مان کنیم .

مادر گفت : بارک الله به شما که چشم هایم را روشن کردید .

خودش کفن به تن بچه ها کرد و لباس و شمشیرشان را آماده کرد و …

با وقار و صلابت زینبی آمدند خدمت ابی عبدالله و سلام کردند .

ابی عبدالله تا این بچه ها را دید هر دو را درآغوش گرفت و …

به هر نحوی بود اجازه داد خواهر زاده ها به میدان بروند. هر دو به سوی دشمن حمله برده ، عجب رجزی خواندند و…

یک عده گفتند : این دو تا بچه که هستند ؟

یکی فریاد زد : اینها بچه های زینب (س) هستند .

دیگری گفت : الان داغشان را به دل مادرشان می گذارم .

حضرت حرّ (ع)

شب چهارم عزاداری محرم اختصاص به یکی از شهیدان سربلند کربلا یعنی حربن یزید ریاحی دارد. البته این شب را به فرزندان حضرت زینب نیز منسوب کرده اند. حر الگوی توبه و حقیقت جویی است. او در آغاز برخورد با امام حسین(ع) چنین جایگاه وارسته ای نداشت و به گفته خودش مأمور بود و معذور! اما ادب و تواضع حر در مقابل سالار شهیدان، سبب رهایی او شد. حر با ژرف بینی، حق را بر باطل ترجیح داد و پیشانی پشیمانی بر سجده گاه توبه فرود آورد. حر، جذاب ترین الگوی توبه برای خطاکاران است.

سیّد ابن طاووس در کتاب (اقبال) آورده است:

از حضرت رضا(علیه السلام) روایت شده:رسول خدا (صلی الله علیه وآله) روز اول محرّم دو رکعت نماز می خواند و چون فارغ می شد، دست ها را به آسمان برمی داشت و این دعا را «سه مرتبه» می خواند:

اللّٰهُمَّ أَنْتَ الْإِلٰهُ الْقَدِیمُ، وَهٰذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ، فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطانِ وَالْقُوَّةَ عَلَیٰ هٰذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغالَ بِما یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ، یَا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، یَا ذَخِیرَةَ مَنْ لا ذَخِیرَةَ لَهُ، یَا حِرْزَ مَنْ لَاحِرْزَ لَهُ، یَا غِیاثَ مَنْ لَاغِیاثَ لَهُ، یَا سَنَدَ مَنْ لَاسَنَدَ لَهُ، یَا کَنْزَ مَنْ لَاکَنْزَ لَهُ، یَا حَسَنَ الْبَلاءِ، یَا عَظِیمَ الرَّجاءِ، یَا عِزَّ الضُّعَفاءِ، یَا مُنْقِذَ الْغَرْقیٰ، یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَیٰ، یَا مُنْعِمُ یَا مُجْمِلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُحْسِنُ؛

خدایا، تویی معبود ازلی و این است سال نو، در این سال از تو درخواست می کنم حفظ شدنم را از شیطان و قدرت و غلبه بر این نفس فرمانده به گناه و مشغول بودن به آنچه مرا به تو نزدیک می کند، ای صاحب بزرگی و رأفت و محبت، ای تکیه گاه کسی که تکیه گاهی ندارد، ای اندوخته کسی که اندوخته ای ندارد، ای پناهگاه کسی که پناهگاهی ندارد، ای فریادرس کسی که فریادرسی ندارد، ای پشتوانه کسی که پشتوانه ای ندارد، ای گنجینه کسی که گنجی ندارد، ای نیکو آزمایش، ای بزرگ امید، ای توان ناتوانان، ای نجات بخش غرق شدگان، ای رهاننده ی هلاک شدگان، ای نعمت دهنده، ای زیباکار، ای فزون بخش، ای نیکوکار؛

أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیْلِ، وَنُورُ النَّهارِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ، وَشُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِیُّ الْماءِ، وَحَفِیفُ الشَّجَرِ، یَا اللّٰهُ لَاشَرِیکَ لَکَ . اللّٰهُمَّ اجْعَلْنا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لَنا مَا لَایَعْلَمُونَ، وَلَا تُؤاخِذْنا بِما یَقُولُونَ، حَسْبِیَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ، وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلّا أُولُوا الْأَلْبابِ، رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ.

تویی که برایت سجده کرد، سیاهی شب و روشنی روز و تابش ماه و شعاع خورشید و خروش آب و صدای برگ درختان، ای خدا شریکی برای تو نیست. خدایا ما را بهتر از آنچه گمان می کنند قرار ده و از ما آنچه را نمی دانند بیامرز و به آنچه از ما می گویند سرزنشمان مکن، خدا مرا بس است، معبودی جز او نیست، بر او تکیه کردم و او پروردگار عرش بزرگ است، به او ایمان آوردیم. همه چیزها از جانب پروردگار ماست و یادکنندگان به یاد نیاورند مگر صاحبان خرد، پروردگارا دل های ما را بعد از آنکه هدایتمان فرمودی منحرف مکن و از نزد خود رحمتی به ما ببخش، همانا تو بخشنده ای.

خواندن زیارت عاشورا معروفه

زیارت عاشورا یکی از اذکار معروف و پر خاصیت است که می تواند در طول سال و تمام ایام ان خوانده شود. این دعا منصوب به امام حسین (ع) است و به همین دلیل در طی ماه محرم و صفر بیشتر از ان استفاده می شود. ذکر سلام برامام حسین(ع) و یاران شهید ایشان و لعن و نفرین بر قاتلان ایشان و دشمنان ایشان نیز می تواند از اذکارخوب برای ماه محرم باشد.