آغاز اختصاص یارانه بنزین به هر کدملی از این تاریخ | واریزی میلیونی ماهانه برای هر نفر

این چهارمین سهمیه ماهانه سال ۱۴۰۳ است که به کارت‌های هوشمند سوخت شخصی واریز خواهد شد. همچنین سهمیه سوخت خودروهای عمومی و خدماتی مطابق جدول سهمیه طرح مدیریت مصرف سوخت واریز شد.

براساس گزارش وزارت نفت، سهمیه‌بندی بنزین از ساعت صفر روز جمعه، ۲۴ آبان‌ ۱۳۹۸، براساس مصوبه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران سه قوه، برای همه وسایل نقلیه بنزین‌سوز آغاز شد.

سقف ذخیره سهمیه بنزین کارت‌های هوشمند سوخت برای مالکان خودروهای شخصی و موتورسیکلت‌ها هم‌اکنون ۶ ماه است، بنابراین سهمیه واریزی ماهانه خودروهای شخصی و موتورسیکلت‌ها، در صورت استفاده‌نکردن، حداکثر تا ۶ ماه در کارت‌های هوشمند سوخت قابل ذخیره خواهد بود.

هم‌اکنون کشور در شرایط ناترازی تولید و مصرف بنزین قرار گرفته و لازم است مدیریت بهینه‌ مصرف سوخت و استفاده از کارت سوخت شخصی به‌منظور جلوگیری از عرضه خارج از شبکه سوخت، بیش‌ازپیش مدنظر قرار گیرد تا کشور را در معرض خطر واردات سوخت قرار ندهد.

سهمیه بنزین تیرماه خودروهای شخصی بدون هیچ‌گونه تغییری، ساعت صفر بامداد جمعه (یکم تیر) در کارت‌های هوشمند سوخت شخصی شارژ شد.

منتخب مردم خراسان جنوبی گفت: طرح اختصاص بنزین به کد ملی افراد غیر کارشناسی، غیر اجرایی و تورم زاست و با اجرای این طرح به افزایش مصرف بنزین دامن میزنیم.

اختصاص یارانه بنزین به هر کدملی

برنامه بالاتر یکشنبه 20 اسفند در شبکه خبر به موضوع  «یارانه بنزین به کد ملی اختصاص پیدا کند یا خودرو؟» اختصاص داشت و میزبان مالک شریعتی نیاسر؛ منتخب مردم تهران، اسلامشهر، ری و شمیرانات (موافق اختصاص یارانه به کد ملی) و مصطفی نخعی؛ منتخب مردم خراسان جنوبی (مخالف اختصاص یارانه به کدملی) بود.

سؤال: آقای شریعتی شما اساساً چرا مخالف وضع موجود هستید و چرا فکر می‌کنید که یارانه بنزین باید به کد ملی‌ها اختصاص پیدا کند. 

مالک شریعتی نیاسر؛ منتخب مردم تهران، اسلامشهر، ری و شمیرانات: وضعیتی که ما الان با آن مواجه هستیم، سال اولی که وارد مجلس یازدهم شدیم، کشور ما صادرکننده بنزین بود، امروز هیچ کاری نکردیم و کشور ما الان وارد کننده بنزین است. البته بحث بنزین جنبه‌های مختلفی دارد، یعنی هم در حوزه مصارفمان در خودرو‌ها باید اصلاح کنیم، یعنی بحث تک بعدی نیست، اما با شرایطی که الان داریم و هیچ کاری در آن زمینه‌ها نکردیم و پالایشگاهی هم دولت قبل خیلی نرفت دنبال ساخت و ساز آن و ما در تولید نتوانستیم ناترازی را جبران کنیم، باید یک کاری کنیم که اگر شرایط بدتر می‌شود، ضررش برای طبقه محروم نباشد.

الان شاید بدتر شده است. ما صادرکننده بودیم، درآمد داشتیم، الان وارد کننده شدیم از جیب همه مردم در حال وارد کردن بنزین هستیم. چه کسی نفع این واردات بنزین را می‌برد؟ کسانی که مصارف بنزین دارند؛ خودرودار‌ها که طبق آماری که آبان ماه ما گرفتیم از وزارت رفاه؛ 45 درصد خانوار‌های کشور فاقد حتی یک دستگاه خودرو هستند. ما برای عموم مردم صحبت می‌کنیم. این رسانه ملی است، کل کشور در حال دیدن این برنامه هستند؛ در شهر‌های کوچک، روستاها، جا‌های مختلف، فقط تهران و شهر‌های بزرگ را نگاه نکنیم، البته تهران هم هست خانوار‌هایی که خودرو ندارند، اما آمار واقعی کشور این است. ما شرایط‌مان روز به روز بدتر شده در حوزه بنزین و ضررش را کسانی می‌برند که هیچ سهمی از یارانه بنزین ندارند، هیچ سهمیه‌ای به آنها تعلق نمی‌گیرد.

این شرایط با همه دارد پیش می‌رود، یعنی چهار سال پیش همه مردم از وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کردند، الان هم دارند می‌کنند. چهار سال پیش بنزین 1500 تومان بود، الان هم 1500 تومان یارانه اش است، این تفاوت شرایط نشده، اما وضعیت مصرف و ناترازی تولید و مصرف به نحوی پیش رفته که کشور دارد برای واردات بودجه می‌گذارد . ما همین امسال آقای نخعی در مجلس تشریف دارند، 80 هزار میلیارد تومان رسماً برای واردات بنزین و گازوئیل در سال 1403 تصویب کردیم در مجلس چاره‌ای هم نداشتیم. از جیب همه مردم دارد می‌رود. ما در حوزه گاز و برق توانستیم کاری کنیم، گفتیم نظام IBT؛ نظام افزایش پلکانی، یعنی یک الگوی مصرف تعریف کردیم، گفتیم 75 درصد مردم تا الگو به آنها یارانه می‌دهیم، بیشتر از الگو به صورت افزایشی، پلکانی؛ هر کس بیشتر مصرف کرد پولش را بیشتر بدهد. در بنزین این کار را الان نمی‌توانیم کنیم، چرا؟ چون توزیع گسترده نیست. توزیع عادلانه نیست. توزیع عمومیت ندارد، نمی‌توانیم برای همه مردم الان بگوییم، فقط برای خودرو‌ها می‌توانیم این کار را کنیم که حدود 50 درصد خانوار‌های کشور هستند. عرض ما این است که بدون شوک قیمتی، بعضی‌ها ما را متهم می‌کنند که شما دنبال افزایش قیمت ناگهانی هستید. ما با  افزایش قیمت مخالفیم.

همین سیستم موجود؛ کاملاً قابلیت دارد که ما سیستم یارانه بنزین را بین خانوار‌ها بر اساس کد ملی کاملاً توزیع کنیم . این کار را که انجام دادیم اگر شرایط بدتر شد، برای همه می‌شود، اگر بهتر شد، برای همه بهتر می‌شود. اگر قیمت افزایش پیدا کرد که همه ضرر می‌کنند، اگر افزایش پیدا نکرد، همه نفع می‌برند. ما شرایط را طوری پیش می‌بریم که طبقه محروم دارد ضرر می‌کند و آنهایی که مرفه‌تر هستند به نسبت، چون آن که خودرو دارد لزوماً مرفه نیست، نسبی است. ما دهک بندی‌ها را داریم. نسبتاً آنهایی که دهک‌های بالاتری هستند خودرودارتر هستند. پس مرفه‌تر هستند. پس آن کس که مرفه‌تر و خودرودارتر است، از بدتر شدن شرایط او کمتر ضرر می‌کند و از بهتر شدن شرایط؛ او بیشتر نفع می‌برد. چرا باید این طور باشد؟ این عادلانه نیست. هم سال 96 رهبری گفتند و هم 1400 به دولت فعلی گفتند که این روش را اصلاح کنید، این ناعادلانه است. عدالت باید برقرار باشد. عدالت هم با مساوات، مساوی و یکی نیست. ما قائل نیستیم که اگر کسی مثلاً همه باید مثل هم باشند، نه عدالت یعنی این که اگر اموال عمومی است، مال همه است، همه نفع ببرند، اگر ضرر هم دارد، همه ضرر ببرند. اقتصاد مال یک قشر خاص نیست، مال فقط افراد برخوردار در جامعه نیست. 

سؤال: آقای نخعی شما چرا می‌فرمایید به کدملی اختصاص پیدا نکند؟

مصطفی نخعی؛ منتخب مردم خراسان جنوبی (سربیشه و نهبندان): این که ناترازی انرژی امروز به عنوان یک ابرچالش در کشور ما مطرح است؛ شکی نیست. ما در کنار چالش‌های بزرگی مثل بیکاری، تورم و مشکلات این چنینی، یکی از پاشنه‌های آشیل اقتصاد امروز کشور ما؛ همین بحث ناترازی انرژی است.

طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، ما چیزی حدود 100 میلیارد دلار یارانه پنهان انرژی در کشور داریم توزیع می‌کنیم که این گرفتاری‌های اقتصادی بسیار زیادی را برای کشور به وجود آورده است. نه تنها مشکلی از مردم حل نکرده که می‌بینیم امروز با این چالش‌ها و گرفتاری‌ها در حوزه اقتصادی مواجه هستیم. تورم افسار گسیخته و گرفتاری‌هایی که در این حوزه وجود دارد. این که شرایط ما برابر فرمایشات آقای شریعتی، شرایط مناسب و ایده آلی نیست، در این شکی نیست. اما هر گونه سیاست گذاری که باعث شود شرایط بدتر از این شود، طبیعتاً باید اجتناب کنیم. همان قدر که عدالت مهم است و طبیعتاً باید به سمت عدالت حرکت کنیم و موضوع مهمی است در بیانات رهبر معظم انقلاب هم بار‌ها این اشاره شده، در آموزه‌های دینی ما هم هست، اما بحث اجرایی بودن یک سیاست گذاری و این که شرایط را نسبت به شرایط فعلی یک وقتی؛ یک طور سیاست گذاری نکنیم که شرایط بدتر شود نسبت به شرایط فعلی، اینها را باید مد نظر قرار داشته باشیم. 

سؤال: به طور کلی شما مخالف این طرح هستید؟

نخعی: من با این طرح مخالفم؛ با این که ما بخواهیم بنزین را به کد ملی افراد اختصاص بدهیم مخالفیم و استدلال‌های خاص خودمان را هم داریم. من اولین نکته‌ای که می‌خواهم در این ارتباط اشاره کنم، بحث غیرکارشناسی بودن آن است. دوستان نظرشان این است که ما علاوه بر سهمیه‌ای که برای افراد دارای خودرو مد نظر است، به تمامی افراد جامعه؛ به کدملی‌های افراد جامعه بیاییم سهمیه بنزین بدهیم. این‌جا ما صحبت از ناترازی می‌کنیم؛ فاصله بین تولید و مصرف بنزین که الان هم روز به روز دارد افزایش پیدا می‌کند، همین امسال هم ما چیزی حدود 10 میلیون و بیشتر بنزین وارد کشور می‌کنیم. می‌خواهم اولین سؤالی که مطرح میکنم این است؛ شما وقتی به کد ملی افراد سوخت و بنزین را اختصاص می‌دهید، چه انگیزه‌ای در افراد وجود دارد برای صرفه جویی؟ کسی که سهمیه دارد، سهمیه اش را استفاده می‌کند و مطمئن باشید با این سهمیه‌ای که مد نظر است، کمتر از آن چیزی است که نیاز دارند. آن کس هم که خودرو ندارد و سهمیه اش را می‌خواهد بفروشد، دنبال این است که سهمیه اش را بفروشد زودتر؛ بهتر و بیشتر بفروشد، بنابراین اولین مسأله‌ای که اینجا وجود دارد این است که ما داریم به افزایش مصرف بنزین در جامعه دامن می‌زنیم، یعنی هیچ انگیزه و موضوعی وجود ندارد که شما به عنوان یک فرد در جامعه دنبال این باشید که مصرف را بهینه‌تر کنید یا کمتر مصرف کنید، این اولین چالشی است که در این موضوع وجود دارد.

سؤال: از آقای شریعتی بپرسیم؛ سه نکته ؛ یکی این که غیرکارشناسی و انگیزه صرفه جویی ندارد و طبیعتاًَ افزایش مصرف بنزین را به دنبال خواهد داشت. 

شریعتی: دو اثر دارد این ایده و طرح، که اتفاقاً صرفه جویی در آن نیست. صرفه جویی باید برویم سراغ خودرو‌های کم‌مصرف و روش‌های دیگر و امثال اینها که البته اثر آینده آن؛ صرفه جویی خواهد بود، اما اثر اولیه‌اش؛ صرفه جویی نیست. این کار دو اتفاق را رقم می‌زند؛ اتفاق اول که عدالت است. روشن بود که سهمیه الان به 40 تا 55 درصد خانوار‌ها تعلق می‌گیرد، بعد می‌شود 100 درصد، پس این روشن است که عدالت برقرار می‌شود، آقای نخعی هم قبول دارند. آن چه که دیگر اتفاق می‌افتد این است که وقتی شما بر اساس کد ملی این کار را انجام دادید و بردید روی کارت بانکی افراد را انجام دادید و این فیزیک کارت سوختی که الان است و قابل جا به جایی است که رئیس سازمان قاچاق کالا و ارز در دبیرخانه شورای امنیت ملی جلسه بود به ما گفت، گفت ما سال گذشته 150 هزار کارت سوخت فاقد خودرو فقط کشف کردیم در بندرعباس، این کارت فیزیکش می‌رود ولی اگر روی کارت بانکی سهمیه باشد، من می‌توانم انتقال دهم، دیگر کارت بانکی مرا کسی نمی‌تواند ببرد. آن سهمیه؛ داخل شبکه بانکی من است، این جلوی قاچاق را هم می‌گیرد.

یعنی جلوی این اتفاق قاچاق فیزیکی را می‌گیرد. نکته بعدی این است که اصلاً افزایش مصرف ندارد، کسی که خودرو ندارد که نمی‌تواند بنزین مصرف کند، طبیعتاً آن سهمش را به افرادی واگذار می‌کند در شبکه بازار که آن مصرف بیشتری دارد، می‌شود آن حرفی که ابتدا عرض کردم که ما یک سهمیه مثلاً 15 لیتر به ازای هر کد ملی در طول ماه می‌شود نیم لیتر در روز به ازای هر فرد به افراد یک خانوار اختصاص می‌دهیم، یک خانواده چهار نفره می‌شود ، چهار تا 15 لیتر؛ می‌شود 60 لیتر مثلاً. یک 20 لیتر حالا عددش بین 15 تا 20 است، نه کمتر می‌شود، نه بیشتر. تفاوتش چیست در عدد و رقم؟ ما امروز 120 میلیون لیتر بنزین مصرف داریم تقریباً، میانگین. الان تقریباً 50 درصد آن بنزین 1500 تومانی است، 50 درصدش بنزین 3000 تومانی، با این ایده چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر بخواهیم به خانوار‌هایی که خودرو ندارند؛ یک سهمیه اضافه بدهیم، از سهمیه 3000 تومانی که دولت دارد عرضه می‌کند که 60 میلیون لیتر تقریباً هست، حدوداً روزی 20 میلیون لیتر آن بیاید در بین این خانوار‌ها توزیع شود، یعنی فقط سهمیه جا به جا می‌شود، مصرف افزایش پیدا نمی‌کند. سهمیه 1500 تومانی عرضه شده توسط دولت؛ از 60 تا؛ یک سوم آن؛ حدود 20 میلیون لیترش برای چهل میلیون نفر تقریباً می‌شود روزانه 20 لیتر. این 20 لیتر از آن جا به جا می‌شود این سهمیه سه هزار تومانی، تبدیل می‌شود به سهمیه 1500 تومانی در اختیار این خانوارها. اثر مالی‌اش چیست؟ اثر مالی اش این است که دولت به جای این که این 20 میلیون لیتر را خودش بفروشد، واگذار کرده به مردم، یک یارانه جدید غیرنقدی داده است به این افراد که شما بفروشید. امروز ارزش آن 1500 تومان است؛ مابه‌التفاوت، 1500 تا سه هزار تومان. آیا امروز 1500 تومان، 10 سال دیگر هم همین است؟ آیا آقای نخعی به ما اطمینان می‌دهند که هیچ دولتی طی 10 تا 15 سال آینده افزایش قیمت بنزین نخواهد داد؟ اصلاً امکان پذیر است ؟ شدنی نیست. می‌گویم اگر هر تصمیمی می‌گیریم، تصمیمی بگیریم که زیرساخت عادلانه شود، اگر یک روز؛ 10 سال دیگر؛ یک دولتی آمد افزایش قیمت بنزین داد؛ اینها ضرر نکنند.

چرا اینها ضرر می‌کنند؟ چون اینها نفعی که از افزایش قیمت نمی‌برند، خدمات عمومی هم گران می‌شود، آن کسی که خودرو ندارد از چه استفاده می‌کند؟ از مترو، اتوبوس و تاکسی استفاده می‌کنند و تاکسی‌های اینترنتی امثال اینها هم بسته به توان مالی اش، وقتی افزایش قیمت‌ها ایجاد می‌شود، چه کسی بیشتر ضرر می‌کند؟ این است که فاقد خودرو بیشتر نیاز دارد به حمل و نقل عمومی، پس او بیشتر ضرر می‌کند، ما عرض‌مان این است؛ اولاً این افزایش مصرف ندارد، چون فقط سهمیه را جا به جا می‌کند، ثانیاً جلوی قاچاق را می‌گیرد، ثالثاً عدالت دارد. در آینده جلوی افزایش بی رویه هم می‌گیرد اتفاقاً، صرفه جویی ایجاد می‌کند. چرا؟ چون افزایش قیمتی که در بالاتر از الگو ایجاد می‌شود، آن هم در بازار، مردم 75 تا 80 درصد سهمیه یارانه‌ای می‌گیرند، آن اضافه تر، مثل گاز و برق باعث می‌شود که آن سلبریتی، پرمصرف و آن کسی که شما خیلی با او صحبت کردید؛ مثل گاز مثلاً استخر خانگی دارد نکند این کار را یا هزینه اش را بدهند.